کد مطلب:28286 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:135
1445. امام علی علیه السلام: دشمن می دارم آن كس را كه در كار دنیایش تنبل است؛ چرا كه اگر در كار دنیا تنبل باشد، در كار آخرت، تنبل تر خواهد بود.[2]. 1446. امام علی علیه السلام: در سپیده دمْ روانه شدنِ هیچ یك از شما در راه خدا، گران مایه تر نیست از سپیده دم روانه شدنِ كسی كه برای فرزندان و خاندانش، آنچه را كه آنها را سامان بخشد، می جوید.[3]. 1447. امام علی علیه السلام: آن كه دنیای حلال بجوید، تا بر پدر یا فرزند و یا همسرش مهربانی ورزد، خداوند، او را برانگیزاند، در حالی كه چهره اش چون ماه شب چهارده باشد.[4]. 1448. امام علی علیه السلام: شما را سفارش می كنم به ترس از خداوند در نهان و آشكارا، و عدالت پیشگی در خشنودی و خشم، و كسب و كار در تنگ دستی و بی نیازی.[5]. 1449. امام علی علیه السلام: به درستی كه جستجوی زندگی حلال، [ آدمی را] از كار آخرتْ باز نمی دارد.[6]. 1450. امام علی علیه السلام - در نامه اش به فرزندش حسن علیه السلام -: جستجوی آنچه را كه حلال و گوارا است، وا مگذار؛ چرا كه از زندگی، به اندازه رفع حوایج، چاره ای نیست و آنچه برایت مقدّر شده، به تو خواهد رسید.[7]. 1451. امام علی علیه السلام: ساعت های [ زندگی] دیندار، سه بخش است: در بخشی با پروردگارش راز و نیاز می كند؛ در بخشی دیگر، به زندگی اش سامان دهد؛ و بخشی دیگر را در خوشی های حلال و شایسته می گذراند. سزاوار نیست كه خردمند، جز در یكی از این حالت ها باشد: ساماندهی زندگی، گام برداشتن برای آخرت، و یا خوشی های حلال.[8]. 1452. شرح نهج البلاغة - در گزارش صدقه های امیر مؤمنان -: با دستانش كار می كرد، زمین را می كاشت، آبیاری می كرد، درخت خرما می كاشت، و همه اینها را شخصاً خود انجام می داد.[9]. ر..ك: ج 9، ص 426 (جمع بین عبادت و كار كردن. ج 9، ص 433 (صدقه های علی).
1444. امام علی علیه السلام: آن گاه كه امور با یكدیگر جُفت شدند، كسالت و ناتوانی با هم شدند و از آنها تهی دستی زاده شد.[1].